donderdag 19 april 2018

In het begin is sporten altijd moeilijk maar bij het sporten ontstaat er de aanmaak van endorfine in de hersenen. Dit zorgt ervoor dat mensen zich gelukkiger voelen. Ik ben ooit een tijdje geleden gaan fitnessen in de goedkoopste fitness maar dat heb ik nog geen 2 maanden volgehouden.  Omdat niemand daar je motiveert tenzij je een sportbuddy bij hebt en alles was daar zo onpersoonlijk. En toen ontdekte ik Move to hapiness (Ecogym) te Nijlen. Mijn zelfvertrouwen was helemaal weg om mij tussen nieuwe mensen te begeven. Maar ik raapte mijn moed bijéén en ging daar eens horen.


Yogilates is in!


Met mijn goede voornemens terug op zoek naar een leuke uitdaging. Ik dacht direct aan yoga en ging op zoek naar een les in de buurt op woensdag voormiddag want dan ben ik thuis (werk 4/5) en de kinderen zijn dan op school. dus beginnen te zoeken op het internet en zo kwam ik terecht bij Move to happiness (vroeger Ecogym). https://movetohappiness.com/ Ze hadden een les *yogilates op woensdag voormiddag en bij goed weer was dit buiten te doen.

*(Dit is een combinatie van het beste van yoga en pilates, waarbij de pittige pilatesoefeningen worden afgewisseld met de rustgevende en ontspannende houdingen uit de yoga.)


Kei tof, ik mocht 2 keer gratis op proef komen meedoen en ik was direct verkocht. Omdat ik normaal niet zo een volhouder ben, ben ik begonnen met een 20 beurtenkaart en dan zouden we wel zien. Ik ben het blijven volhouden omdat deze fitness niet te vergelijken is met anderen. Hier kijken ze verder dan sporten alleen, ze hebben ook aandacht voor voeding en happiness.  Bovendien is de aanpak zeer persoonlijk gericht, ze kenden mijn naam al vanaf dag 2. Hier moedigden ze me aan, geven complimentjes (goed bezig! yes) en verwelkomen ze mij als in een familie. De coaches zijn supervriendelijk , warm en enthousiast. Zo krijg je regelmatig een High-Five en als je het moeilijk had zelfs een knuffel. Het is niet de goedkoopste maar dat heb ik er voor over.

Zoals ik me momenteel voel is het voor mij niet gemakkelijk om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik ben nog steeds zeer onzeker... Ik lig vaak wakker en ik maak me zorgen over: hoe ik overkom, of ik wel de juiste dingen heb verteld, of ze me niet raar gaan bekijken om wat ik wel of niet verteld heb.
Elke dag gaat het terug beter, beetje bij beetje. Toch heb ik hier al leuke mensen ontmoet. De eigenaars weten wat ze doen en ik hoop dat ze met hun bedrijf blijven doorgroeien door nog meer focus te leggen op happiness. Elke laatste donderdag van de maand geven zij een drink in een café. Op een keer ben ik meegegaan maar voelde mij niet op mijn gemak. Ik wist dat ik zelf gesprekken zou moeten aanknopen. Dit is dan ook een goede oefening om terug mijn sociale 'ik' te vinden.

Kan niet meer zonder!


Na 20 lessen heb ik besloten het volledige abonnement te nemen en daar heb ik nog geen spijt van. https://movetohappiness.com/abonnement/ Lifestyle coaching met alles erop en eraan. Ik doe een aantal lessen mee zoals pinkboxing, yogilates en bbb en daarbovenop train ik voor 10 km hardlopen want ze hebben mij daar zo zot gekregen om mee te doen aan Titanrun. Ik kan al mijn stress kwijt hier, zeker met pinkboxing ;-)



dinsdag 17 april 2018

In de eerste plaats moet je veel rusten en jezelf de tijd geven. Leren keuzes maken en egoïstisch worden in je denken. Ik ga vele dingen uitproberen om mijn gezondheid en geluk te verbeteren, ik hoop dat ik daarmee anderen inspireer om het zelfde te doen. Om te beginnen maak een afspraak met je dokter.

Bij de dokter


Die laatste beruchte vrijdag was ik helemaal van slag en heeft mijn man een doktersafspraak gemaakt voor mij op maandagmorgen. Na het weekend was ik al wat bekomen en ik had niet veel zin om mijn verhaal te doen. "Gaat ze me wel geloven en voelen dat het gemeend is", spookte al heel het weekend door mijn hoofd. Eigenlijk heb ik dat bij iedereen, "gaan ze mij wel serieus nemen?" Toch heb ik heel mijn verhaal gedaan. Ze vertelde mij dat ik op een burn-out afstevende en dat ze me ging doorverwijzen naar een Psychotherapeut. Ik heb direct na de doktersconsultatie een afspraak gemaakt bij een Psychotherapeut en begonnen met 3 weken thuis te blijven en vooral te rusten die ik door de dokter heb voorgeschreven gekregen.

• slaaploosheid
• vermoeidheid
• lichamelijke pijnen
• slechte eetlust
• kortademigheid
• hartkloppingen
• een verhoogde bloeddruk

Ze heeft ook bloed afgenomen. Uit de resultaten van het bloedonderzoek bleekt dat ik anemie heb door een tekort aan ijzer. Dat verklaart al veel:

Anemie is een aandoening waarbij je niet genoeg rode bloedcellen of niet genoeg hemoglobine in je bloed hebt. Hemoglobine is de zuurstof transportenrede, ijzer bevattende rode kleurstof in de rode bloedcellen.

Symptomen van anemie veroorzaakt door ijzertekort, deze symptomen zijn heel vergelijkbaar met een burn-out. Dus de combinatie van de 2 heeft mij niet goed gedaan.

Ik begin dus met een kuur ijzer , vitamine D en foliumzuur en eind mei maken we terug een afspraak bij de dokter.

• bleekheid
• vermoeidheid
• pijn in de borststreek
• kortademigheid
• hartkloppingen
• een verhoogde hartslag bij inspanning
• snelle ademhaling
• lage bloeddruk

donderdag 29 maart 2018

Hallo ik ben Leen, ik ben 37 jaar en ik heb een hoger technisch diploma (A2) publiciteit. Ik werkte als arbeider in een KMO van +- 18 werknemers. Getrouwd met een geweldige man en 2 schatten van kinderen. Mijn hobby's zijn bordspelen, sporten en creatief bezig zijn. Ik ben chaotisch, optimistisch, loyaal, extrovert, gevoelig, sociaal, creatief,  vriendelijk en kan heel moeilijk nee zeggen.

Waarom deze blog?


In de eerste plaats voor mezelf want dit verhaal neerpennen en delen lucht op. Ik wil graag nu en in de toekomst mensen helpen die in een gelijkaardig situatie zitten. Op deze manier wil ik laten zien dat je niet perfect moet kunnen schrijven of een hoge functie moet hebben om een blog te beginnen. Ik heb gemerkt dat vele blogs worden geschreven door mensen met hoge functie of hoger diploma waarschijnlijk omdat die vlotter kunnen schrijven.

Ik ga eerlijk zijn, ik heb wel hulp ingeschakeld om toch minstens mijn schrijffouten eruit te halen. Een burn-out overkomt dus ook lager geschoolde handarbeiders zoals ik. Je bent niet alleen het kan iedereen overkomen!

Ikzelf zit nog niet in de laatste fase van burn-out maar beter nu het water hozen voor het schip is gezonken. Ik wil graag vertellen hoe het mij is overkomen maar ook hoe ik het ga oplossen.

Werkslaap i.p.v. winterslaap


Het is zaterdagochtend, ik word wakker met uitgedroogde ogen en strakke kaken door het verspillen van vele tranen. Een zeurende hoofdpijn die ik voel tot in mijn schouders steekt de kop op. Een onzichtbare zware blok beton drukt op mijn borstkas en maakt me kortademig. Mijn maag zit zo in de knoop dat ik er misselijk van ben.

Niet alleen mijn lichaam is in de knoop. Een gevoel van schaamte overspoelt me. Gisteren doorgeslagen op het werk. Roepen, gooien, wenen,...
De frustratie moest eruit. Het ging niet meer...
Ik wil niet opstaan, liefst blijf ik in bed. Een paar maanden rust en slaap zoals een beer in zijn winterslaap.

Shit. Zo kan het niet verder. Dit kan ik niet meer alleen. Ik moet hulp zoeken. Mijn eerste stap is steun zoeken bij mijn knuffelberenvrienden, inside joke met de dochter. Dit zijn de vrienden die snappen hoe het is.

Waar het allemaal begon.


Ik ben al  ongeveer 10 jaar Beletteraar, ik voorzie verschillende soorten ondergronden van belettering bijvoorbeeld op reclameborden, ramen, bedrijfsauto's en op gevels van gebouwen. Ondertussen heb ik in die 10 jaar al bij 6 verschillende firma's gewerkt. Hierdoor werd ik met de jaren onzekerder. Ze gaven me altijd het gevoel dat het helemaal aan mij lag en dat zij niets verkeerd hadden gedaan. Maar achteraf gezien waren twee van die ontslagen een rechtstreeks gevolg van mijn zwangerschappen. Op een gegeven moment durfde ik als beletteraar niet meer de baan op door faalangst.

Ik vertelde dit op mijn sollicitatie in mijn vorige job. Daar beloofde men mij afwisselend werk in de atelier en plaatsingen altijd samen met mijn collega. Na een aantal maanden kwamen ze terug op deze belofte en stuurden ze mij zoveel mogelijk alleen op de baan. Hun reden ? Mij van mijn angst ‘afhelpen’ ! Ook mijn 4/5 die ik had gevraagd kwam steeds meer in het gedrang. Steeds meer en meer overuren en de ‘vraag’ om op regelmatige basis op zaterdag te werken. Tijdens mijn plaatsingen op verplaatsing kreeg ik hyperventilatie. Hierdoor besefte ik dat ik ander werk moest zoeken. Eigenlijk had ik vanaf hier al moeten oppassen en hulp moeten gaan zoeken. Maar ik dacht dat door opnieuw te beginnen het probleem zichzelf zou oplossen.

Ik vond vrij snel ander werk. Werk aan de voorwaarden die ik nodig had om goed te kunnen functioneren, want ik werk graag. Ik haal er veel voldoening uit. Op mijn huidige job (firma B) zijn wij overeengekomen dat ik voornamelijk atelier werk zou doen en dat ik enkel in noodgevallen plaatsingen zou doen in eigen garage op het werk.

Ik had het eerste jaar helemaal naar mijn zin. Ik dacht dat ik eindelijk de job van mijn leven had gevonden. Ik werkte samen met een heel leuke collega in de atelier. 4/5 met normale uren, niet meer buiten in slechte weersomstandigheden, niet meer in de hoogte werken en sleuren met stellingen, geen fysiek zwaar werk meer, geen angsten, geen hyperventilatie enz... Ik was goed bezig, kreeg amper kritiek. Ik had eindelijk het gevoel dat ik het goed deed.

Laatste druppel in mijn zware rugzak.


En toen … kwam er een einde aan mijn werksprookje. Mijn ateliercollega Griet, besloot om iets anders te gaan doen en ging in opzeg van 6 maanden. Mijn baas besliste om al iemand aan te nemen zodat wij haar kunnen opleiden. Voor drie man was er echter te weinig werk in het atelier. Dus besloot mijn baas dat ik dan maar TIJDELIJK terug plaatsingen moest doen. Ik was daarmee niet gelukkig maar omdat het maar tijdelijk was zei ik geen nee. Na een paar weken vertelde hij mij dat de nieuwe collega Emma ook de leiding zou nemen in het atelier nadat Griet weg is. Omdat Emma voltijds kwam werken en ik maar 4/5 werkte.

Leuk vond ik het niet maar ik kon niet anders dan er mij bij neer leggen. Daarnaast kwam er een collega terug uit ziekteverlof omwille van een werkongeval. De baas besloot dat zij meer in het atelier zou komen werken omdat ze aangepast werk moest krijgen. Ondertussen neemt de nieuwe plotmachine ook al veel werk over. Dus na weer een half jaar als Beletteraar te werken was er geen kans meer om terug in het atelier te gaan werken.

Ondanks een voorstel voor een loonsverhoging, zag ik het gewoonweg niet zitten om verder plaatsingen te doen. Maar zolang er geen uitweg was, had ik geen ander keus dan door te bijten en nog te blijven. Elke dag werd het moeilijker en voelde ik mij slechter in mijn vel. Verslagen.

Elke dag moest ik een masker opzetten en mijn best doen  zodat ik mijn collega's er zo weinig mogelijk mee lastig viel. s' Avonds te moe om thuis nog iets te doen en  ik kroop regelmatig al huilend mijn bed in. Waarom zou mijn job ook nog mijn privé mogen verpesten?! Dus met veel moeite heb ik al actie ondernomen om mij gezonder en minder moe te voelen. Om terug hoop te krijgen. Wat ik juist allemaal gedaan heb bespreek in mijn volgende posts. Ondertussen ben ik thuis en werk ik niet meer bij deze Firma.


In het begin is sporten altijd moeilijk maar bij het sporten ontstaat er de aanmaak van endorfine in de hersenen. Dit zorgt ervoor dat mense...